امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد.

امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ راسیراب کرد.

حسین(ع)سلطان عشق است، عباس(ع) ساقی عشق است، زینب(س) شاهد عشق است و سجاد(ع) راوی عشق است،اینک کاروان عشق به کربلا رسیده است و خود عشق آقا امام حسین (ع) آمده است تا درکربلا نشان دهد که با شکیب در عطشی کوتاه، می توان همیشه ی تاریخ را سیراب کرد، تادر یک نیم روز، تاریخ را وام دار خویش کند، تا حقانیت غدیر را برای همیشه تاریخزنده کند، تا بر تارک تاریخ شجاعت و جوانمردی و مهر جاودانگی بنوازد.

امامحسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد و سطح فکربشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید، تاریخدر یک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام حماسه و غیرتایجاد کرد، حمیت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد و خلق و خوی منفی ترس و یاس راکنار زد تا اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شكست ‏پذیرانه را دگرگون سازد.

امامحسین به تمام جهانیان در طول تاریخ نشان داد که چه کسانی در برابر او صف آراییکرده بودند و امروز برای بشریت هیچ نقطه مبهم و تاریکی باقی نمانده که در برابرامام حسین (ع) چه گروه جاهل و متحجر و دنیا طلبی صف کشیده بودند.

اینکانقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است، انقلابی کهکاخ ستمگری یزیدیان زمانه را با نثار خون خود در هم کوبید و کاخ سلطنت شیطانی رافرو ریخت.

یکی ازمهم‌ ترین امتیازات و افتخارات جامعه شیعه، برخورداری از چشمه پر فیض نورانیت ومعنویت عاشوراست، و اصلی ترین علت قیام و شهادت امام حسین علیه السلام مبارزه بانادانی و جهل بوده است، مبارزه ای که نه تنها هدف قیام سید الشهدا علیه السلام،بلکه هدف بعثت همه انبیاء، خصوصا بعثت خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و آله بودهاست.

پیام‌هایالهی انسانی عاشورایی در صحنه کربلا هر یک به تنهایی می‌تواند زمینه ساز حرکتیعظیم الهی انسانی در هر زمانی باشد، پیام هایی که پشت مستکبرین عالم را به خاک میکشد و عاشورا را به عنوان احیا کننده دین اسلام معرفی می کند، پیام عاشورا یکمکتبِ مربوط به یک دوران نیست، بلکه پیامی است به همۀ نسل های حال و آینده.

امامحسین (ع) با قیام خود، اخلاق منفی ترس و شکست ‏پذیرانه را که در جامعه حاکم بود رادگرگون ساخت، و مردم جامعه را از شکست روحی که به آن تن داده بودند رهایی بخشید،اخلاقِ شکست و ناامیدی، و خلق و خوی منفی ترس و یاس را از بین بُرد، و راه را براخلاقیات شکست ‏بست، اراده و وجدانِ امت ‏شکست ‏خورده را به آنها باز گرداند، واخلاق شکست‏ پذیرانه را از ساحت جامعه اسلامی طرد نمود.

امامحسین سردار پرشکوه و شکست ناپذیر روزگار، و قهرمان یارانی که در برابر ذلت و تحقیرسر فرود نیاورده بودند، به عصرها و نسلها درس جوانمردی و شرافت، و مرگ پر افتخاررا در زیر سایه شمشیرهای آخته داد، او بر بیداد و فریبی که داشت اسلام را ریشه کنمی کرد قیام کرد.

امامحسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود حتی طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر(ع) راقربانی حقانیت قیامش قرار داد، و با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیرساخت که چگونه در این دَمِِ آخر با آن همه مصائب جانکاه و افکار متلاطم و عطش وکثرت جراحات، باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی داشت، با اینکه می دانست بنی امیهستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد، برای حقانیت قیامش بچه شیرخوار خود رابر سر دست گرفت و تمنای آب کرد، ولی با تیری بر گلوی بچه، جواب شنید! قصد امامحسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود، و گرنه در آنحالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود آب از گلوی مبارک آنبزرگوار پایین نمی رفت، امام در لحظه های آخر زندگی خود هم، تشنه هدایت مردم بود،مردمی که زر و زور و ترس از غیرِ خدا کورشان کرده بود.

مردمی کهجهالت، زودخشمی، ظاهرگرایی، تردید و هیجان زدگی، خشوع شرک ‌آمیز در برابر ظلم، وداشتن تکبر همراه حماقت در برابر مظلوم از خصوصیات آنان بود، کسانی که نرم خویی رابا درشتی پاسخ می گفتند، در عوض در مقابل ظالمان و ستمکاران ناتوان و درماندهبودند، کسانی که عجولانه و بی ‌تدبیر گام پیش می نهادند و تسلیم در برابر ندامت ازخصوصیات بارز آنان بود، و در صحنه عمل چنان شتاب ‌زده پای در عمل می‌ فشردند کهفرصتی برای تفکر و تدبیر باقی نمی گذاشتند، و چه زود هم کارشان به پشیمانی می‌کشید، عجیب اینکه برای جبران پشیمانی خود، به راه‌ هایی می رفتند که بازگشتینداشت.

در چنینجامعه ای بود که پیام های عاشورا الگویی شد برای امت اسلام در هر زمان و مکان دربرابر ظالمان، عزت و سرافرازی بود در برابر ذلت و تسلیم ‏پذیری، نوعی اخلاق بلندنظرانه که دیدگاه انسان را به دنیا و زندگی و دلبستگی‏ های آن دگرگون می ‏ساخت.

درعاشورای سال61 قمری آقا امام حسین(علیه السلام) به مریدانش یاد داد که می توان باقدرت حق، باطل را تا ابد محکوم کرد و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی ستمکاران وحکومت های شیطانی زد.

امامحسین(ع) در کربلا به بشریت در مقابل طاغوت های زمان درس سازندگی و کوبندگی داد، وراه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست.

عاشورانشانگر این حقیقت است که حسین و یاران آزاده اش در گذر زمان در برابر استبدادیددمنش و خونخوار و در برابر سپاهی دژخیم در بیابانی خشک و سوزان رو به رو شدند، تابه انسان های سرکش و زیاده خواه بفهمانند که ظلم و استبداد مقام و موقعیت و شرف وبلند مرتبه گی نمی آورد.

امامحسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه، تمام تاریخ را سیراب کرد، و سطح فکربشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید.

تاریخ دریک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام، حماسه و غیرت ایجادکرد، حمیّت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد، خلق و خوی منفی ترس و یاس را کنار زدتا اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شکست ‏پذیرانه را دگرگون سازد.

پیامعاشورای حسینی، تبلور یک الگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزشهای معنوی در اندیشه ها، جان ها، زندگی ها و تربیت و سازندگی بشریت است، و میبینیم که هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع)برافراشته شد، و نهضت عظیمی علیه یزید و یزیدیان آغاز گشت.

امامحسین (ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند، و بیم آن داشت که اگر باپذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروانپدرش و شیعیانش تحمیل گردد، او مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانهبرگزید، آنها بلند آوازه شدند و غیرت و مردانگی و آزادی و افتخار را برای مسلمانانبه خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند.

عاشورانقطه اوج امانت ادای انسان بود و شهادت امام حسین (ع) در عین اندوه فراوان، نشانهفتح نهائی روح اسلام واقعی بود، و تسلیم کامل به اراده الهی به شمار می رفت،عاشورا جاهلیت به وجود آمده را ازبین بُرد، و امت اسلام را از ظلمت جهل و حیرت وگمراهی رهایی بخشید.

امامحسین (ع) ضعیفی که باید برای او گریست نبود، او آموزگار بزرگ شهادت است که اکنونبرخاسته تا به همه آنها که جهاد را تنها در توانستن مى ‏فهمند، به همه آنها کهپیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند، بیاموزد که شهادت نه یک جان باختن که یکانتخاب است، امام حسین(علیه السلام) آن یگانه عالم ماندگارترین باور را بر پهنهزمان نگاشت.

عزاداریبرای سیدالشهدا امام حسین علیه السلام، یکی از بزرگترین مصادیق بزرگداشت شعائرالهی و نشانه پروامندی دل ‌هاست، و ما سلام و درود می فرستیم به ساحت مقدس حضرتامام حسین علیه السلام، که با یاران و اولاد و اصحاب با وفایش، و با نثار جان خویشآیین حیات بخش الهى را زنده کرد، و در نهضت مقدسش در روز عاشورا به حفظ ارزش ها وزدودن تحریف ها علیه بدعت‏ هایى که نااهلان بر دین جدش وارد ساخته بودند به مبارزهبرخاست.

اینکانقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است، انقلابی کهکاخ ستمگری یزیدیان زمانه را با نثار خون مردم، در هم کوبید و کاخ سلطنت شیطانی رافرو ریخت.

کسانی کهپیام کربلا را درس مذاکره می خوانند پیام کربلا درس مذاکره نیست بلکه تبلور یکالگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزش های معنوی در اندیشه ها،زندگی ها و تربیت و سازندگی بشریت است و می بینیم که هنوز اسرای کربلا به شامنرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع) برافراشته شد و نهضت عظیمی علیه یزید وقاتلان ابا عبدالله به راه افتاد که خود و خاندان شان را به باد فنا داد آقای و اکثریت مسئولان خود باخته دولتش نمی توانند ببینند که انقلاب اسلامی باقدرت حق، باطل را تا ابد محكوم کرده و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی اربابان ستمكارشانو حكومتهای شیطانی شان زده است.

اینجانب مدتی است که فقط در وبلاگ اصلی خودم مطلب منتشر میکنم

جان و دل و تن، هر سه حجاب ره بود

ظرفیت درونی مردم ایران: قسمت پنجم